Op 11 januari heb ik de Nieuwjaarsstage 2015 bij Aikidocentrum Rotterdam bezocht. Het was een leerzame en onderhoudende stage.
Omdat de nieuwe website klaar was, heb ik hierover met dojohouders tijdens de dojohouders-training, die elke maandagavond in Amsterdam door Wilko Vriesman Sensei gegeven wordt, gesproken. Vooral de vraag hoe zij adverteren kwam aan bod waarbij Danny Sempai, Bas Sempai en Sachien Sensei aangaven dat een actuele website de basis is.
Deze wetenschap gecombineerd met uitnodigingen die ik van dojohouders krijg in mijn email, maakt dat ik toegestuurde uitnodigingen voortaan publiceer op mijn website.
De uitnodiging die ik kreeg van Tom Dijkman Sensei en Sachien Raghoe Sensei werden dus geplaatst, apart van de link naar de actuele DAF agenda.
11 januari viel op een zondag zodat de stage in Rotterdam gecombineerd kon worden. Het nuttige met het aangename verenigen. De Aikidostage (nuttig) kon gecombineerd worden met een bezoek aan vrienden in Gouda (aangenaam). Fred (trainingsmaatje op de zaterdag) is lid van Aikidocentrum Rotterdam, Peter Sempai ken ik ook van de trainingen aan de Veemarkt evenals meerdere van Aikidocentrum Rotterdam, om Sachien Sensei niet te vergeten natuurlijk. Zo kon ik hen in hun dojo ontmoeten en daarna bij vrienden in de buurt langs voor de nieuwjaarsgroet.
De stage begon om 10:00 uur dus om 8:00 uur vertrokken. We kwamen mooi op tijd aan en samen met Sachien Sensei liepen wij naar binnen. Daar werd uitgelegd waar de kleedkamers waren en gelijk maar omgekleed. Bij binnenkomst Fred hartelijk begroet en de beste wensen overgebracht. Voor allemaal trouwens die aanwezig waren. Er was weinig tijd om bij te praten dus gelijk maar de sportzaal binnen en plaats genomen op de Tatami.
Even later kwam Sachien Sensei binnen. Hij heette de gasten welkom. Het bleek dat er een Jiu-Jitsu gast was (de man met de bruine band), een Kick-bokser (de man met de gele band) en ik.
Na de warming up die hetzelfde is als bij Wilko Vriesman Sensei, kon de stage beginnen. Gestart werd met Ai Hanmi Ikkyo Omote. Dit om op te warmen. Toen de bewegingen er weer lekker inzaten gingen we over op Shomenuchi Ikkyo Omote. Een andere aanvalsform maar dat ging ook wel lekker. Tussentijds liep Sachien Sensie rond en gaf aanwijzingen. Zo ook bij mij. Meer mijn buik naar het centrum van Uke. Dat ik dat toch maar niet aanleer. Grrr.
Bij Shomenuchi Ikkyo Ura kwam ik tegenover de Jiu-Jitsu man te staan. Mijn Tenkan liep niet lekker en ik was toch teveel aan het trekken. Dit werd gezien door Sachien Sensei die aanwijzingen gaf. Toen ging het wat beter maar niet naar mijn zin want was toch nog aan het trekken. Bij de wissel van Uke voelde ik gelijk het verschil tussen de Aikido Tori en de Jiu Jitsu Tori. Ook bij hem alleen maar kracht en sleuren.
Na weer een aanwijzing van Sachien Sensei probeerde ik zijn aanwijzingen te volgen maar was nog niet tevreden. Omdat er meerdere waren die liepen te trekken gaf Sachien Sensie aanwijzingen met Peter Sempai als Uke. Nadat de gedachte achter de techniek uitgelegd werd ging het beter.
Even later gingen we over op Gyaku Hanmi Shihonage. Peter Sempai was Tori en ik Uke. Het liep voortreffelijk want er was geen houden aan. Toen ik Tori was, afgesproken dat als er haperingen of de techniek verkeerd werd uitgevoerd Peter Sempai mij dat zou laten voelen. En dat werd dus gedaan. Ik liep vast. Vragend Peter aangekeken die mij attendeerde op het uit balans brengen van Uke. Toen lukte het wel. Maar ook hier kwam Sachien Sensei weer voorbij en legde de nadruk op de gedachte achter de techniek. De training werd stil gelegd en weer was er de uitleg van Sachien Sensei en Peter Sempai. Het korte Boken werd erbij gehaald en gedemonstreerd werd hoe je eigenlijk zou moeten bewegen. Een openbaring voor mij. De muntjes vielen eindelijk op hun plaats. Want doet Wilko Vriesman Sensei dit ook niet regelmatig?
Later werd uitgelegd dat er twee basis bewegingen zijn in de verdediging. Die van het Boken en die van de Jo. Ofwel, bij de ene houd je je handen meer bij elkaar in of bij je centrum en bij de andere sta je meer open alsof je een Jo in je handen hebt. Dit was voor mij de belangrijkste les van de dag. De technieken kan je inmiddels wel uitvoeren en als dat niet lukt smokkel je wel op je snelheid en met kracht. Maar nu je het principe erachter begrijpt loopt het ineens een stuk makkelijker en soepeler.
Gelukkig dat er andere gasten vanuit een andere budosport aanwezig waren want op hun kon ik testen of het wel goed ging. Zij bewegen namelijk minder mee als Uke omdat ze de techniek niet kennen.
Op een gegeven moment vroeg de Kick-bokser aan Sachien Sensei of een stoot wel goed verdedigd kon worden. Wij trainden namelijk door op een Jodan Tsuki verdedigend uit te stappen, met een Atami naar het gezicht te slaan en de andere hand ter verdediging voor je eigen gezicht. Dan de hand die bij het gezicht van Uke was terughalen en op het punt aan de binnenkant van de elleboog deze naar beneden brengen. Kost je geen kracht en Uke komt uit balans.
De vraag was of dit wel effectief is als je een Kick-bokser tegenover je hebt staan.
Ik was gelijk geïnteresseerd want heb mij wel vaker afgevraagd hoe het zou zijn als je een karateka, een Kick-bokser of een andere budoka tegenover je zou hebben. Wij trainen nooit op echte harde onverwachte aanvallen omdat wij nog in de leerfase zitten.
Dus Sachien Sensei zei: “Stoot maar”. De stoot kwam onverwachts en niet met de vuist die je verwachtte. De verdediging was mooi op tijd en de andere hand ging gelijk naar de binnenkant elleboog. Uke kwam een klein beetje uit balans. Effectief dus. Ook toen Uke met de andere vuist aanviel zonder de juiste stand aan te nemen. En bij de laatste stoot bracht Sachien Sensie Uke zelfs met 1 vinger tot op de grond. Ik realiseerde mij gelijk dat ik nog heel veel te leren heb.
Na nog wat voor mij nieuwe technieken gedaan te hebben was het einde stage.
Er werd een groepsfoto gemaakt waarna het Hakama vouwen en matten opruimen was.
Al met al een hele leerzame en onderhoudende stage geweest. Naast het leerproces ook de banden met de bekende Aikidoka’s aangehaald en nieuwe contacten gelegd. En ook hier de saamhorigheid, de nieuwsgierigheid en het enthousiasme ervaren die ik bij elke dojo, in binnen- of buitenland, tegenkom.
Nog even met Fred na staan praten die ons uitnodigde om bij hem thuis een bakkie te doen. En ondanks dat wij eigenlijk naar Gouda moesten de uitnodiging toch aangenomen. We kwamen wel wat later bij de vrienden maar dat heeft de pret zeker niet gedrukt.
Op naar de volgende stage.
Harrie