Op 15 februari 2015 op naar de stage van Ennio Paleari Sensei en Tom Dijkman Sensei.
Na afloop van de stage gegeven door Kobayashi Shihan vroeg mijn trainingsmaatje in Amsterdam of ik ook de dag erna naar de stage bij Tom Dijkman Sensei zou gaan. Het is wel een stage van een hele dag maar hij zou alleen ’s morgens gaan.
Aangezien ik toch die zondag naar Amsterdam zou gaan kon ook dit weer gecombineerd worden en de ochtend paste heel goed in dat schema. Dus werd bevestigend geantwoord. Ik zou om 9:30 aanwezig zijn. Op zondag ging de wekker ruim op tijd dus na het wassen en aankleden nog even de planning van de dag doornemen. Al met al nam dat teveel tijd in beslag dus eigenlijk te laat in de auto gestapt. De spullen van Papendal lagen nog in de auto dus zou ik in een nat pak aantreden. Geen tijd om naar zolder te lopen om droge spullen te zoeken. Ach, op een hele trainingsdag heb je ’s middags ook het natte spul van de ochtend aan, dus dit keer maar schikken.
In Amsterdam aangekomen was het toch nog even zoeken. Twee keer de straat doorgereden zonder wat te zien wat ik als Dojo kon aanmerken. Goede raad is duur dus Sachien Sensei gebeld waarvan ik wist dat hij foto’s zou maken. “Als je de rotonde op 10 uur pakt zie je gelijk aan de linkerkant de Dojo” was het antwoord. Maar gelijktijdig zag ik Danny Sempai met zijn leerlingen al voor de deur staan. Hij wenkte dat hij een parkeerplaats naast zijn auto vrijhield. Dus over het gras maar gelijk ingeparkeerd.
Bij binnenkomst, zoals gebruikelijk bij stages, de bekenden begroet en aan onbekenden voorgesteld. Nog even zoeken naar Remco maar die was er nog niet. Even later een smsje met de melding dat Remco niet kon komen. Nou ja, dan maar naar boven en omkleden. En zo gezegd zo gedaan. Na het aantrekken van mij Gi de sporttas geopend om de Hakama te pakken. Wat een vreemde gewaarwording als je dan je Hakama niet ziet. Vergeten in te pakken op Papendal. Nadenken waar ik het dan voor het laatst in mijn handen had en wakker geschud door Tom Sensei of alles goed was. “Ik heb mijn Hakama laten liggen op Papendal” zei ik, waarop Danny Sempai gelijk zijn tweede Hakama aanbood. Erg aardig van hem.
In vol ornaat naar beneden waar Ennio Sensei met zijn Uke uit Italië al aan het warmdraaien waren. Shiho nage, Irimi nage, Ikkyo en meer technieken. Alles achter elkaar en met een fysieke uitvoering waarbij ik hoopte dat wij dat niet hoefden te doen. Nage gaat wel als Tori maar om als Uke de energie op te vangen en na een meter “weggegooid” te zijn een rol of vrije val maken? Nou nee, nu nog niet.
Om 10 uur opende Tom Sensei de stage, verwelkomde Ennio Sensei en vertelde ons hoe hij in contact was gekomen met Ennio Sensei. Daarna werd aangegeven dat Ennio Sensei de eerste 5 kwartier de les zou geven waarna Tom Sensei de laatste 5 kwartieren les zou geven.
De stage begon met een uitgebreide warming up. Daarna Kokyu ho met Tenkan waarbij de nadruk lag op je eigen centrum. Het was tevens de bedoeling om Uke onder begeleiding achterover te laten buigen. Dit ook als opwarming. Na deze oefening werd er heel veel gewerkt vanuit Aihanmi. Ook hier lag de nadruk op alles naar je centrum brengen en vandaar uit te werken. Bewegen vanuit je centrum, dus je heupen, en geen kracht gebruiken in de schouders en armen. Dit blijkt nog steeds erg lastig voor mij, ik blijf werken vanuit mijn kracht. Gelukkig kreeg ik aanwijzingen van de hogere banders, die lieten mij voelen hoe het moest. Technisch een verrijking en daarvoor ga je naar een stage. Geen gepraat maar laten voelen en ervaren. En dat kon ik dan ook weer overbrengen naar de lager gegradueerde Uke’s die met mij trainden. Goed om jezelf ook in die positie te plaatsen. Ervaren hoe je moet geven maar ook hoe je moet ontvangen.
Na een half uur werd de les even stilgelegd. Ennio Sensei wilde dat je op je plaats in Seiza ging zitten en tot rust zou komen. “Als je rustig bent absorbeer je meer” zei hij. En zo is het ook. Anders blijf je maar doorgaan en door vermoeidheid wordt de techniek niet secuur uitgevoerd en sluipt er slordigheid.
Na 2 minuten gingen we weer verder. De aanval was nu Shomen uchi. En vandaar uit eerste zo bewegen dat je in je centrum uitkomt, dan jouw centrum verplaatsen naar het centrum van Uke en dan de techniek uitvoeren. Opvallend hierbij was dat je meer onder het punt moest komen en zo meer vanuit je benen moet werken. De aanval komt, je verdedigt op de bekende wijze en brengt je hand(en) naar je centrum, daar laat je je handen staan en zakt door je benen. Dan schep je Uke’s handen zodanig dat zijn armen overstrekt worden waarna Tori dan vanuit zijn benen omhoog komt en Shiho nage uitvoert.Op deze manier kan je geen kracht in je armen gebruiken, voel je dat je het met je benen en heupen doet en dat het uiteindelijk veel lichter uitgevoerd wordt voor Uke.
En zo gingen alle technieken. Meer werken met je centrum was het advies. Als een techniek helemaal niet lukte bleek dat je al eerder in het centrum van Uke moest gaan staan. Meer de buik gebruiken, die meer naar de buik van Uke brengen. Daarmee neem je ook het centrum van Uke over. Heel leerzaam allemaal.
Na de 5 kwartier werd de les overgenomen door Tom Sensei. Nu heb ik al een paar keer les gehad van Tom Sensei maar deze keer was het toch iets anders. Er werd doorgeborduurd op de les van Ennio Sensei. Een verdieping om het geleerde meer eigen te maken.
Kreeg een compliment en een individuele les van Tom Sensei. Het compliment was dat hij, na een techniek bij mijn Uke voorgedaan te hebben, mij aankeek en ik ging staan om die techniek te voelen. “Jij zal je altijd aanbieden, hoe moe je ook bent” werd lachend gezegd. De les was dat Tom Sensei niet voelde dat ik “druk” gaf. Ik verplaatste mijn lichaam en zorgde dat onze centra’s tegenover elkaar waren. Maar dit was ook niet goed. Tom Sensei pakte mijn pols. Hij pakte hem stevig beet zonder de druk naar mijn centrum te leggen. Daarna kwam die druk er wel. “Dit is de bedoeling” zei hij. Je kunt wel krachtig knijpen maar dat is geen aanval was de les. En ook die heb ik mij eigen gemaakt daarna.
Na nog een paar nieuwe technieken was de ochtendstage afgelopen. Helaas want had wel de hele dag willen doorgaan. Best leerzaam en fysiek goed te volgen door de ingelaste pauzes.
Er werd door Sachien Sensei een groepsfoto gemaakt en toen was het omkleden voor mij.
Na het omkleden de Hakama netjes opgevouwen en aan Danny terug gegeven met een bedankje.
Het was weer een hele leerzame ochtend geweest. Een volgende keer zeker weer heen.
Afgelopen zaterdag van Wilko Sensie te horen gekregen dat mijn Hakama terecht is. Ik kreeg een email adres en na wat mailtjes kan ik het aanstaande zaterdag ophalen in Amsterdam na het trainen.
Ben zeer content dat de Hakama gevonden, meegenomen en weer teruggegeven wordt. Hierbij dan ook een bedankje naar Dick Willemse