Op 22 maart 2015 werd er een DAF dag gehouden op Papendal.
Omdat ik vrijdag 20 maart niet naar trainen in mijn dojo kon, had ik per sms contact opgenomen met Kitty Sempai. Of zij ook mee zou gaan naar de zaterdagtraining bij Wilko Sensei. Vanwege drukte in de privé sfeer was dat niet mogelijk, en zondag zou ook niet lukken om mee te rijden naar Papendal. Dus zou ik alleen gaan. Wist alleen nog niet of het een dagdeel of de hele dag zou worden.
Zaterdag na de training vroeg Remco of ik ook zondag naar Papendal zou gaan. Het plan was namelijk om naar de Aikido dag te gaan die georganiseerd was door de DAF. Op de vraag of hij ook zou gaan was het antwoord dat hij alleen ’s middags kon omdat hij wat problemen met zijn knie had en de zaak niet wilde forceren. Arjen had ook wel interesse maar kon alleen ’s morgens dus was mijn plan de hele dag te gaan.
Bij thuiskomst nog even naar de agenda gekeken op de website van de DutchAikikaiFoundation en gezien dat de dag om 10:00 uur zou starten met een les van Sachien Raghoe Sensei. Dus ja, ik zou zeker ’s morgens heen gaan om deze les niet te missen. En aangezien Wilko Vriesman Sensei de laatste les zou geven vanaf 15:30 uur werd het besluit genomen zeker de hele dag te gaan.
’s Avonds werd ik nog gebeld door Fred, mijn trainingsmaatje op de zaterdag bij Wilko Sensei. Hij was net van de wintersport teruggekomen en vroeg of ik nog naar de DAF dag zou gaan. Toen ik positief antwoordde besloot hij ook te komen maar dan vanaf 13:30 uur omdat eerst de auto nog uitgeruimd moest worden. En met die gegevens wist ik dat het zeker naast een leerzame een gezellige dag zou worden.
Zondag de wekker 7:30 uur om rustig te douchen en te ontbijten. Daarna de spulletjes inpakken en op weg naar Papendal. Was ruim op tijd aanwezig en bij het omkleden de bekenden gegroet en natuurlijk een praatje gemaakt. Zo rond 9:45 naar de dojo en wat lichte opwarmingen gedaan met mede Aikidoka’s. Precies om 10:00 uur opende Wilko Sensei de dag, gaf aan wat de bedoeling was waarna het stokje overgedragen werd aan Sachien Sensei. Die maakte er geen woorden aan vuil, opende met de groet naar O’Sensei en naar de aanwezige deelnemers. Hierna werd de opwarming gestart. Er was ruimte genoeg dus we konden allemaal meedoen. Na de opwarming legde Sachien Sensei uit welke techniek wij zouden oefenen. De uitleg was het punt behouden, niet trekken of duwen, en de lijn vasthouden. Gestart werd met Tachi Waza Aihanmi Katate Dori Ikkyo. Dit was goed om de lijn in het bewegen te behouden. Na enige oefeningen kwam Tachi Waza Gyakuhanmi Katate Dori Shihonage aan bod om de verticale lijn te behouden. Al met al een goede les met duidelijke aanwijzingen hoe je houding moest zijn, waar je op moest letten en waar je verbeterpunten zitten. Het behouden van de punten en lijnen volgens de lijn Tissier bleek achteraf de basis van de hele dag. Alle leraren die een les gaven hamerden op deze lijnen en punten. De verticale lijn hand, knie, voet is belangrijk evenals de horizontale lijn. Horizontaal uitstappen van de lijn vlak voor de verdediging, de verticale lijn benutten en dan weer horizontaal terug naar de lijn. Dit is een vereenvoudigde uitleg, je moet er gewoon bij zijn om het te ervaren. Want dat is Aikido, je moet het zelf voelen en ervaren.
Na de les van Sachien Sensei was het de beurt aan Francisca van Leeuwen Sensei. Francisca is 70+ maar dat is in de effectiviteit van de technieken niet terug te vinden. Ook hier werd gestart met de lijn. In dit geval de verticale lijn. Vanuit Tachi Waza Aihanmi Katate Dori Tenkan maken en de hand recht naar beneden laten vallen naar het punt onder je hand. Uki valt in de leegte en zal een koprol moeten maken. Bij deze oefening was ik de Uke van Siavash Derakhshan Sensei die mij heel goed de effectiviteit van deze techniek liet voelen. De energie die erin zat was behoorlijk en met een klap kwam ik op de grond. Hierna liet Siavash Sensei mij voelen dat je als Uke de beweging moet volgen. Bij een Ikkyo techniek voelde ik de extensie naar mijn centrum en weer naar buiten en dat een paar keer achter elkaar. Zolang je jezelf ontspannen houdt en geen tegenkracht opwekt is dat voor beide partijen goed. Je voorkomt daarmee blessures. Aangezien Siavash Sensei geen opmerkingen maakte denk ik dat ik voor dat deel geslaagd ben. ;-)
Na een minuut of 20 bij de les van Francisca Sensei zat ik er conditioneel helemaal doorheen. Of het een restantje van de griep is of gewoon de leeftijd laat ik in het midden maar er zat gewoon niets meer in. Dus tijdens een uitleg ben ik van de Tatami gegaan en heb een kwartier rust genomen. De dag was nog lang dus een beetje zuinig met de energie. De laatste tien minuten weer meegedaan natuurlijk. Alleen al om op te warmen voor de volgende les maar zeker ook om de aanwijzingen en de technieken, gegeven door Francisca Sensei, te ondergaan.
Nu was het de beurt aan Siavash Dekarhshan Sensei om een les te geven. En ook hierbij weer de lijnen die gevolgd en behouden moesten worden. De technieken die nu uitgevoerd moest worden waren vanuit Ushiro. Ushiro Ryote Dori en Ushiro Ryokata Dori. Leerzame technieken vooral omdat deze aanvalsvormen weinig geoefend worden. Zelf had ik moeite met Ushiro Ryokata Dori met als verdediging Ikkyo. Het is zaak dat je uit de lijn stapt, bijsluit, een grote stap voorwaarts maakt en met dezelfde voet een grote stap achterwaarts maakt. Hiermee kom je achter de arm van Uke terecht en kan je makkelijk de Ikkyo inzetten. Eenvoudig gezegd maar in de uitvoering liep ik te worstelen. Gelukkig had ik Sachien Sensie als Uke die mij liet zien hoe je moest bewegen. En al snel kwam ik er achter dat ik steeds het bijsluiten oversloeg. Na wat zachtjes de stappen te tellen bleek dat ik een stap tekort kwam. Het bewijs dat ik nog met het hoofd werk en niet met het gevoel. Als je telt zit je immers in je hoofd. Maar je moet ergens beginnen toch?
Na de les van Siavash Sensei was er een half uurtje pauze. Snel het meegebrachte broodje eten en een halve liter vocht drinken om weer terug te keren naar de Tatami. Nog steeds geen Remco gezien evenals Arjen. Fred zou later komen dus daar rekende ik dan ook op.
De les die nu gegeven werd was een les van Marc Jongsten Sensei. Ook hierbij weer de nadruk op de lijnen. Voornamelijk werd er getraind op Tachi Waza Aihanmi Katate Dori Ura en Omote. Marc Sensei legde uit waar de aandachtspunten zitten waarop wij konden trainen. Toen Sandra mijn Uke was voelde ik ineens het verschil in druk houden bij de Ura vorm. Ook omdat Marc Sensei hierop geattendeerd had. Dus vroeg ik Sandra Sempai of zij mij aanwijzingen kon geven. De entree was goed, tenkan was goed maar bij het open zetten gaf ik geen pressie meer op de pols. Ik trok als het ware de pols omhoog, of ik verslapte teveel waardoor er voor Uke gelegenheid was om te herstellen. En met dat in gedachte ging het ineens een stuk beter. Even vanuit het hoofd de zaak bijstellen waarna ik weer snel op gevoel over kon schakelen. De techniek heb ik al jaren beoefend dus hoef er niet bij na te denken. Sandra Sempai nogmaals bedankt na deze oefening want was een goed leermoment. En zo volgden er nog een paar aanwijzingen die de uitvoering of aanval verscherpte.
Na Marc Sensei was de beurt aan Joop Leduc Sensei. Aangezien ik mijn energie wilde sparen voor Wilko Sensei ben ik van de mat gestapt en vanaf de zijkant de les van Joop Sensei gaan volgen. Vlak voor de les kwam Fred met Petra binnen lopen, en na een warm onthaal gingen Fred en ik de mat op voor een vereeuwiging.
Fred volgde de les van Joop Sensei en Petra bleef bij mij zitten. We hebben heel wat mooie technieken voorbij zijn komen. En toen Joop als Uke voor ons een vrije val maakte vanuit Kotegaeshi waarbij hij extra hard op de mat afsloeg, zag je Petra schrikken. “O jee, als dat Fred maar niet overkomt” hoorde ik haar denken, dus legde haar uit dat je niet altijd een vrije val hoeft te maken. Wees haar op de ruggelingse val bij een beginner wat haar weer geruststelde. Van kijken leer je ook maar het ervaren mis je. Dus kan niet veel aangeven van de les van Joop Sensei.
Tijdens de 5 minuten pauze nog even snel een foto laten maken van Wilko Sensei, Sachien Sensei, Fred, Kismet en mij. Altijd leuk voor het archief toch?
Nu was het de beurt aan Wilko Vriesman Sensei. Wilko Sensei vertelde dat hij net uit Parijs was gekomen. Lessen gevolgd bij Tissier Shihan. En die lessen wilde Wilko Sensei voor een deel met ons delen. Tsjonge zeg, als je het over Ki hebt dan is dat het wel. Een niveautje of tig te hoog. En niet alleen voor mij maar ook voor de Uke’s met wie ik trainde. Zo had ik een Uke met wie ik op de Shodantraining heb gezeten. Hij vroeg of ik in juni op ga voor Shodan omdat ik de vorige keer duidelijk aangaf niet voor Shodan te gaan. “Nou, als ik hiernaar kijk, ben ik er nog lang niet rijp voor” grapte ik. Zijn antwoord was dat hij kijkend naar het niveau zijn Shodan wel kon inleveren. Een hele ervaring dus, een ervaring dat wij nog lang niet zijn uitgeleerd in Aikido. Maar het was niet alleen deze Ki ervaring, Wilko Sensei wilde het alleen even delen met ons. Dus werd er verder gegaan met punten zoeken en punten nemen. Ofwel, op het juiste moment in de aanval stappen, deze door houding en mindset sturen naar de punten die jij wil. Voorbeeld; aanval is Tachi Waza Aihanmi Katatedori, verdediging is dat je blijft staan, de aangevallen hand zijdelings verplaatst zonder hieraan je mind te geven maar gelijktijdig de andere hand naar voren te sturen waarbij de mindset is dat die hand al achter Uke is. Zo ook bij een Shomenuchi aanval. De mindset moet al op het punt in jouw lijn zijn daar waar Uke op het hoogste punt zit. De ene hand boven je hoofd hand gedraaid in de beweging van UKe’s aanval, op het moment dat je je hand 180 draait stap je in waarbij de hand in de verticale lijn van jouw centrum blijft en de andere hand het centrum voedt door mee naar voren te bewegen. Dan naar het punt van Uke’s arm die dan niet geblokt wordt maar jij wel de energie kunt meenemen naar de techniek die je wilt uitvoeren. Weer een heerlijke leerzame les die je in verwarring brengt maar je mind open zet om te leren en te ervaren. Altijd genieten dus.
Na de les van Wilko Sensei werden alle leden verzocht te blijven zitten en zoveel mogelijk op één lijn te gaan zitten in Seiza. De 5e danners werden naar voren geroepen en moesten plaats nemen naast Wilko Sensei. Joop Leduc Sensei werd toen naar voren geroepen. Nadat Joop Sensei voor Wilko in Seiza zat werd een deel van zijn doopceel gelicht. Joop Sensei behaalde zijn Shodan in 1979 etc etc. Na wat anekdotes werd het heel officieel, Joop Sensei kreeg zijn 6e dan diploma uitgereikt. Na deze plechtigheid volgde een daverend applaus waarna het lesgedeelte van de DAF dag ten einde was. Nu was het de beurt aan alle dojo houders die hun leerlingen hadden meegenomen. Elke dojo gaf een demonstratie waarbij je een inkijkje kreeg op het niveau van de leden. En zoals ik dat kon bekijken zit dat allemaal op de lijn van Wilko Sensei waarbij het niveau behoorlijk hoog ligt.
Volgende keer Dronten meedoen aan de demo? Wie weet.
