Tijdens een hogere kyu training in Amsterdam kreeg ik van Tjallie (mijn Uke) een compliment.
Hij vertelde mij dat ik best wel grote stappen had gezet maar dat ik toch nog in mijn kracht zit te werken. Een aandachtspunt. Met dit compliment kwam bij mij naar boven dat ik mogelijk wel voor het 2e kyu examen op zou kunnen. Dus Wilko Vriesman Sensei gevraagd of ik rijp ben voor het 2e kyu. Dit werd instemmend beantwoord.
Nu heb ik nooit examenvrees gehad tijdens mijn studies (je weet immers wat je geleerd hebt) en ook alle examens die ik heb afgelegd bij Karate zijn zonder spanning verlopen, maar Aikido is toch wat anders. Aikido is voor mij een leefwijze. Dus toen Wilko Sensei aangaf dat ik wel voor het 2e kyu op zou kunnen zat de spanning er gelijk in net als bij alle andere Aikido examens. Dus werd elke dag tot aan het examen nogmaals alle benamingen en technieken doorlopen. Tijdens de laatste hogere kyu trainingen liep ik tegen een overbelasting van de spieren op. Heb een uurtje aan de kant gezeten maar dat mocht niet baten. De blessure zat er goed in. Daarmee zou mijn examen in gevaar komen dacht ik. Het besluit genomen om maar tot aan het examen geen trainingen te volgen en mijn rust te pakken. Na het examen zou de winterstop intreden, voldoende tijd om te herstellen.
Op 16 december 2013 was het dan zover. De ervaring van de vorige examens was dat iedereen die examen moet doen in een rij gaan zitten waarna gestart wordt met de 6e kyu kandidaten. Voordat je dan bij de 2e kyu bent is er wel een uurtje verlopen. Dus vanuit mijn werkplek naar huis gereden (160 km), gegeten en de kant van Amsterdam opgegaan. De lessen starten meestal op maandag om 18:00 uur dus zo rond 19:00 uur zou ik wel aan bod zijn dacht ik. Kwam om 19:15 aan en werd opgewacht door Wilko Sensei. Waar ik toch bleef. Dus snel omkleden en de mat op. Stonden daar alleen maar hogere banders vanaf 2e dan en hoger. Zag alleen Giel met wie ik dan de opwarming deed. Vroeg mij af waar alle anderen waren die examen moesten doen en realiseerde mij niet dat dat allang was afgelopen.
Na 10 minuten riep Wilko Sensei mij naar voren. Of ik er klaar voor was. Dat doet hij wel vaker en dan bedoelt hij dat je dan ook echt in de martiale gedachte zit en hem vol aanvalt. Dus mijn antwoord was ja. Oke, zei hij en vroeg een Aikidoka (Danny) naar voren. Aanval Shomenuchi en verdediging in Tachi waza met Ikkyo Omoto. Dus ik aanvallen maar Tori (mijn Uke) ook. Wat krijgen we nou dacht ik, meestal valt de lagere band de hogere band aan. Wilko Sensei lachen en vroeg of ik klaar was om het examen af te leggen. Kan niet zeggen wat er toen door mij heen ging. Verwarring alom. Zomaar even een examen doen voor hogere dangraden en dojo houders!!
Moest een aantal technieken laten zien vanuit Shomenuchi en Chudantsuki aanvallen. Ikkyo Omote en Ura, Iriminage, Kotegaeshi en Shionage. En toen ging het mis. Shionage draaide ik verkeerd in. Nog meer stress en was de draad kwijt. Wilko Sensei legde het examen even stil. Vroeg of ik er weer bij was en hervatte het examen met een “vol gas” Ikkyo. En dan merk je dat je een hogere bander als Uke hebt. Geweldig want ik was mijn Uke gevoelsmatig helemaal kwijt en volledig met mijzelf bezig. Het ging als een speer zeggen ze dan. Nog een “vol gas” Irimi gevolgd door Kokyu ho. Alles in Tachi waza want er werd rekening gehouden met mijn knieën. Uke kon weer plaats nemen in de rij en ik moest bij Wilko Sensei gaan staan.
Het verlossende woord kwam er uit. Ik ben 2e kyu!!!
Terug naar de rij, en Uke bedankt met een buiging in Seiza maar het was nog niet echt ingedaald. Vroeg aan Ernst Sempai hoe het gegaan was die mij vertelde dat het er strak en netjes uit had gezien. En toen kwam langzaam de euforie. Nog een uur meegetraind met de hogere banders en toen was de koek op. Heb mij afgegroet en omgekleed. Wilko Sensei kwam nog even langs, nog wat nagepraat en toen vertrokken.
Met Kitty Sempai was afgesproken dat ik nog even bij de training in Dronten langs zou komen om het resultaat mee te delen. Kwam net op het moment dat de geslaagden bij ons hun diploma’s kregen. Heb hun examens niet gezien maar wel het verslag van Tijmen Sempai gelezen. Gaat dus goed met de gevorderden bij ASVD-budo. Hulde. Heb ze gefeliciteerd maar kreeg zelf ook de felicitaties in ontvangst. Omdat het de laatste les van het jaar was nog wat fris gedronken, wat nootjes geknabbeld en over en weer de ervaringen uitgewisseld waarna het laat werd voordat wij naar huis gingen.
Nu maar hopen dat de blessure geen blijvende gevolgen heeft zodat er “Vol gas” getraind kan worden voor het 1e kyu examen. Heb er zin in en kan niet wachten tot het zover is.
Wens jullie en je dierbaren alle geluk, gezondheid en uitkomende wensen toe voor 2014.
Harrie Sparendam