Het plan was om gezamenlijk met Kitty Sempai naar de Aikido winterschool te gaan.
Een leergang van vier en een halve dag Aikido olv Wilko Vriesman Sensei. Helaas maar terecht kwam er wat weerstand vanuit het thuisfront dus werd deze planning aangepast. Wij zouden alleen de 27e en 28e gaan. Door omstandigheden kwam het er de 27e niet van en dat was maar goed ook. Van een Aikidokacollega (Fred) met wie wij zaterdags trainen kreeg ik een sms dat het veel te druk was. Je kon wel de technieken inzetten maar echt werpen zat er niet in.
Na overleg en terugkoppeling met Kitty Sempai werd besloten alleen maar op de zondag te gaan. Dan zou het mogelijk wat rustiger zijn. Zondag dus vroeg op pad en bij aankomst aan de Veemarkt in Amsterdam bleek dat het al aardig vol was. Aikidoka’s uit Slovenië, Engeland, België en Duitsland waren al aanwezig. Veel bekenden die wij al eerder hadden ontmoet bij eerdere stages. De stemming en de sfeer zat er gelijk in.
Wilko Sensei startte niet met zijn gebruikelijke korte opwarming maar hiervoor gebruikte hij de oefeningen met het Boken. Omdat het voornamelijk gevorderden waren die elkaar opzochten bleef ik als enige zitten. Dit duurde maar heel even want Fransiska Sensei kwam naar mij toe. Zij is een leraar in Leiden. Ik kreeg privéles hoe je moest aanvallen en verdedigen. Ook tijdens de eerste oefeningen zonder Boken bleef ik nog even aan Fransiska Sensei gekoppeld. Een pracht ervaring want ik kreeg directe aanwijzingen. Zo moest ik nog meer ontspannen de technieken uitvoeren. Zelf dacht ik zonder kracht te werken, het bleek dat dit niet zo was. Een pracht ervaring dus voor mij en daarmee was de dag al geslaagd.
Na een half uur moest ik van Tori wisselen waarna dan de normale wisselingen kwamen zodat je met bijna iedereen wel een techniek oefent. Leerzaam want zo heb je steeds een ander krachtenspel waarop je moet anticiperen. Wat bleek was dat er een erg hoog niveau was die dag. Bijna allemaal “Hakama’s” met hogere banden. In mijn herinnering waren er maar drie zonder Hakama waaronder ik dus. Door dit hoge niveau lag het tempo ook erg hoog. Er hoefde immers weinig uitgelegd te worden. Wilko Sensei deed de uit te voeren techniek voor. Of dit nu Irimi of Tenchinage was, het werd voorgedaan vanuit Ai-hanmi, Gyaku-hanmi of Shomenuchi, maar na twee tot drie keer voordoen konden wij aan de bak. Dat het niveau hoog lag was ook te merken aan de dynamiek van verdedigen. Daar waar ik nog in een leerproces zit van voelen en aanleren waarbij je je laat vastpakken, was het nu direct reageren. Je bent te laat als je al vastgepakt bent. Een hele ervaring want zo leer je dat je de aanval aan het sturen bent vanuit jouw centrum.
Het was echt hard werken en veel ervaring opdoen. Door het aandachtig opnemen en uitvoeren van alles zat ik er een kwartier voor het einde helemaal doorheen. Zowel geestelijk als lichamelijk. Wilko Sensei die mij wel langer kent kwam langslopen en zag dat. “Bijna afgelopen” zei hij in het voorbijgaan wat het nog zwaarder maakte omdat ik nu ook nog bewust werd dat mijn lichaamshouding aangaf dat ik kapot was. Gelukkig werd Kitty Sempai als Tori en Uke mijn partner die lachend zei “Doe maar kalm aan”. “Pak je rust want ook dat is Aikido, ga er niet zo fysiek en gedreven in”. En met die coachende woorden heb ik de lesdag kunnen afsluiten.
Maandag was de laatste dag van de winterschool. Dit zou dan een halve dag duren. Aangezien ik al afspraken had staan kon ik niet heen. Het is maar de vraag of ik die halve dag volgehouden zou hebben.
Al met al heb ik er toch een voldaan gevoel aan overgehouden. Er wordt dan ook gretig uitgekeken naar de komende zaterdag voor de hogere kyu trainingen.
Harrie Sparendam