Na de les op donderdag bij Wilko Vriesman Sensei stelde Kitty Sempai voor om ook mee te trainen op vrijdag.
Dit zou dan inhouden dat ik 4 dagen Aikido zou gaan trainen. De vraag was of ik dat wel vol zou kunnen houden, maar niet proberen is geen ervaring opdoen.
Deze week was het dan zover. De eerste les op maandag was eentje van examentraining voor de 6e en 5e kyu graden. Best wel leerzaam voor mij want alhoewel ik de technieken zou moeten kennen zit ik nog regelmatig met de uitvoering in het hoofd in plaats van in het centrum. Ik doe ze nog steeds nadenkend en niet vanuit de basis reflexen. Een leerproces die nog een aantal maanden zal duren denk ik.
Woensdag was Kitty Sempai geblesseerd aan haar enkel en zou niet mee gaan naar Wilko Sensei op de donderdag. Donderdag dus alleen op pad. De training werd bezocht door 4 Aikidoka’s. Twee zijn 1e dan, de andere 2e kyu en ik dus 4e kyu. Er werd getraind op hogere technieken. Ofwel, heel veel training op de uitvoering vanuit je centrum. En alhoewel de techniek alleen maar Ikkyo was en de aanval eerst Ai Hanmi en daarna Shomenuchi, ging het vooral om de Ki-vorm. Het slot van de training was de ultime Ki vorm. Ik zal het proberen uit te leggen.
Uke staat schuin voor je en pakt met twee handen je pols vast. Tori gaat in zijn centrum staan en voelt ook werkelijk dat zijn energie in zijn centrum zit. Dan laat Tori in gedachten de arm die vastgepakt is geheel los. Ofwel, denk dat deze een lege buis is. Als je dat beheerst dan voel je dat je in de handen van Uke zit. En terwijl je de arm leeg laat breng je deze naar je centrum. Er is dan geen houden aan voor Uke, die gaat gewoon achter de arm van Tori aan. Tori voelt Uke niet en ondervindt geen weerstand en Uke voelt alleen dat hij uit balans is gebracht zonder kracht te voelen van Tori.
Eenvoudig gezegd maar o zo moeilijk in de uitvoering. Regelmatig hoorde ik van de Wilko Sensei dat ik in mijn centrum moest gaan zitten en niet in mijn hoofd.
Vrijdag deze techniek met Kitty Sempai geoefend. De anderen waren met hun examentraining bezig en Kitty Sempai en ik tussendoor met de Ki-techniek. En dan lukt het ineens niet meer. Van alles geprobeerd. Leeg maken, denken aan je centrum en dat proberen te voelen wat niet lukt. Natuurlijk omdat je teveel in je hoofd zit. Op aanwijzingen van Kitty Sempai geprobeerd de arm leeg te maken en de hand naar de grond te laten vallen. En ja hoor, toen lukte het wel. Helaas met een andere Uke niet. Dus weer balen omdat je de techniek niet beheerst. Gelukkig had ik wel een goed gevoel over de examentraining maar ja, mag dat ook? Die zou ik ondertussen volledig moeten beheersen toch?
Zaterdagochtend weer alleen naar Wilko Sensei. We waren met twee personen. Peter en ik.
Wilko Sensei startte met Uchi kaiten nage vanuit Shomenuchi. En ook nu ging het om de Ki vorm en niet alleen om de techniek. Peter werkte teveel vanuit zijn hoofd en kaken en ik werkte teveel vanuit mijn gedrongen vechthouding. Het karate blijkt mij dus nog steeds behoorlijk in de weg te zitten. Na een paar aanwijzingen van Wilko Sensei dat ik mijn tijd moest nemen en meer vanuit mijn borst moest ademen met de schouders ontspannen, ging het een stuk beter. Het was hard werken want de les duurde een half uurtje omdat wij (Wilko Sensei en ik) verder moesten. Wilko Sensei had mij vrijdag uitgenodigd mee te gaan naar een stage in Schiedam. Die stage zou door hem gegeven worden. En ja, zo’n uitnodiging sla je nooit af natuurlijk. Onderweg naar Schiedam nog even gesproken over de Ki techniek die hierboven beschreven staat. En ja, dan blijkt de Sensei naast trainer ook een coach te zijn. Zijn antwoord op mijn vraag waarom het mij niet lukt was;
“Bouw het op, je wilt ineens van 0 naar 100” “En dat gaat nooit lukken”.
En zo is het maar net.
Stage Wilko Vriesman Sensei Schiedam
De stage in Schiedam was op 12 januari 2013 van 10 uur tot 12:30.
We kwamen aan om 9:50 dus dik op tijd. In de kleedkamer ons zaterdagse trainingsmaatje Fred weer gezien. Fred een hand gegeven en gelijk ook maar Peter Sempai (een andere dan die ochtend) en Richard Sempai, maar ook Vincent Sempai. Twee trainers uit de regio Rotterdam en een bekende van de zomerschool. Het blijkt dat de Aikidowereld toch best klein is terwijl je toch praat over een paar duizend leden. Maar toch kom je regelmatig steeds dezelfde mensen tegen. En moet zeggen, dat schept een band.
Om 10 uur startte Wilko Sensei met zijn gebruikelijke warming up. Omdat er meer lagere kyu’s waren werden eenvoudige technieken geoefend. Merkte natuurlijk dat ik de fout inging omdat de beginfase door mij al is gepasseerd. Moest terugschakelen en daarmee weer denken. Zat dus weer in mijn hoofd te werken en daarmee op Uke te wachten, de slag af te wachten, te zoeken naar de hand etc. Gelukkig kon ik wisselen van Uke en zo kwam ik dan in contact met de drie zwarte banders. En dan gaat het tempo omhoog en klopt ineens alles weer wel. Je hebt namelijk geen tijd om na te denken want je moet gelijk vanuit je reflex reageren. Er werd veel getraind op Aihanmi Katate dori Nikyo. Later werd dat Jodantsuki Ikkyo en Nikyo. Ook kwam Irimi nage aan de orde en daarbij was ik dan even de Uke van Wilko Sensei. De stage eindigde met eenvoudige Ki-oefeningen met tot slot weer de techniek die vanaf donderdag aan de orde kwam. Gelukkig stond ik bij een trainer die toen het niet lukte over mijn arm wreef om de spanning daar vanaf te halen. En wat bleek? Het lukte zowaar. Voor mij weer een leerzame dag.
Stage Donovan Waite Wijk bij Duurstede
Van Wilko Lok Sensei had ik via de mail een uitnodiging ontvangen van de stage gegeven door Donovan Waite Shihan. Die was zaterdag 12 en zondag 13 januari 2013. Aangezien ik met Wilko Vriesman Sensei naar Schiedam was, voor mij geen stage van Donovan Shihan op 12 januari. Je moet keuzes maken en die keuze is voor mij eenvoudig als Wilko Vriesman Sensei daar één van is.
Besloten dus om op 13 januari naar de stage van Donovan Shihan te gaan. Als hij een stage in Nederland geeft wil ik daar toch wel minimaal één dag van meemaken. Het gaat niet alleen om de stage maar ook om het contact. Als ik in NY ben dan heb ik een uitvalsbasis met een goede en bekende trainer. Daarnaast is Donovan Shihan een prima man die ook de Aikido gedachte uitdraagt.
Ik was iets aan de late kant maar toch nog wel op tijd. Had geen tijd om uitgebreid met Donovan Shihan te praten maar kon nog net mijn foto laten zien toen ik aan de dichte deur in Philadelphia stond. Riep dat de foto het bewijs was dat ik daar was. Hahaha. “Was dat in de zomervakantie soms toen ik de zomerschool had” vroeg Donovan Shihan. Ja, dat was zo. Maar gelukkig is er een Subway naast je dojo zodat ik niets tekort kwam. En op de hoek heb je een klein museum dus heb cultuur gesnoven. Moesten we even om gniffelen. Gelijk hierna startte de stage, zo kort was de tijd na mijn aankomst.
De stage begon met een warming up van wel 20 minuten. Het is altijd verbazingwekkend te zien dat Donovan Shihan zo lenig is. Gewoon in spreidzit met zijn buik en borst op de grond tussen zijn benen. Gaat mij nooit meer lukken. Opgemerkt wordt dat Donovan Shihan ook geen 30 meer is. Na de opwarming werd in Seiza Kokyu ho geoefend en daarna in Suwari waza Sankyo Omote. Kokyu ho kan ik nog wel doen met mijn knieën maar als er Shiko bij komt kijken dan haak ik af. Zag een ander aan de kant en vroeg waar hij last van had. Bleek ook zijn knie te zijn, dus besloten de techniek in Tachi waza uit te voeren. Had dus gelijk een Uke met wie heerlijk getraind kon worden. Hij heet Harm en traint in Nijmegen. Had een hakama aan dus een hogere bander dan ik ben. Maar het klikte goed en wij waren gelijkwaardig. Niet mijn woorden maar een gezamenlijke conclusie.
Na nog twee andere technieken geoefend te hebben was het pauze. Dit geeft aan dat het niet om het aantal technieken gaat maar om het inslijten van de techniek. Het was namelijk dik anderhalf uur later. In de pauze gesproken met Donovan Shihan en andere bekenden. Ron die ik altijd bij een stage met Donovan Shihan tegenkom, Remco die ook lid is van de DAF en in Almere traint bij Fred Sempai, de bekende Aikidoka’s uit Stuttgart, België en nog een paar anderen.
Na de pauze hadden we nog een uur tot 13:00 en er werd hard aan getrokken. We leerden verschillende afweer technieken vanuit bewegingen. Het leek wel een training die wij ook wel hebben op de maandagavond. Je staat in het midden en wordt door de andere leden aangevallen. (Randori). Nu moest je een groepje van drie vormen en daarmee heb je gelijk minder tijd om op adem te komen. Het gevolg was dat ik dus na 30 minuten totaal uitgeblust was. Heb nog wat tijd gewonnen door mijn pak opnieuw aan te trekken maar dat mocht niet baten. Terug de mat op en nog 5 minuten meegedaan. Toen was de koek helemaal op en ben ik maar aan de kant gaan zitten. De laatste 5 minuten wel weer meegedaan want dat was weer Kokyu ho waarna er afgegroet werd.
Na het omkleden nog even de kantine in en wat napraten met de bekende uit Stuttgart, een Uke uit Roemenië, uit Engeland en België. Ook Remco en Ron kwamen erbij zitten. Nog even een praatje met Donovan Shihan en zijn partner waarna ook van hen afscheid genomen werd. Terug naar huis nog even opgestoken bij een restaurant waar bleek dat ik toch wel wat wiebelige knieën had. Onder het diner werd het even pijnlijk want kreeg kramp in mijn bovenbeen. Waarschijnlijk toch teveel Aikido gehad de laatste dagen? Nou ja, morgenavond nog een les en dan heb ik weer wat rust tot donderdag.
Had dit weekend voor geen goud willen missen.
Een weekend met stages van Wilko Vriesman Sensei en van Donovan Waite Shihan. Kost energie maar geeft ook heel veel energie.
Harrie