13 december 2012 vroeg Wilko Sensei na de les aan Sandra Sempai en Kitty Sempai of zij maandag ook wilden komen.
Dit was een verrassing want Kitty Sempai had zich niet voorbereid op een examen.
Na een aarzeling en met de wetenschap dat Wilko Sensei dit niet voor niets vraagt stemde ze in. Er moest wel wat geregeld worden met een vervangende trainer maar dat lost zich altijd wel op. Examen is één van die prioriteiten waarop je geen les kunt geven maar gelukkig wilde Tijmen Sempai de les overnemen. Er was dus geen bezwaar om te gaan.
Maandag dus met Kitty Sempai naar Amsterdam. Ze vertelde dat ze de dvd die ik gemaakt had van de hogere kyu- en shodan training nog had bekeken. Hahaha, wel een dvd van 4 uur!!! Maar ja, als er zo weinig tijd is om je voor te bereiden dan moet je wat. Ik merkte wel dat Kitty Sempai wat gespannen was maar bemerkte ook dat ikzelf zo mogelijk nog meer zenuwen had. Wat is dat toch met die Aikido examens? Over het algemeen ben ik vrij rustig als het om examens gaat want je hebt je goed voorbereidt. Ik kan redelijk goed inschatten hoe hoog de slaagkans is. Maar bij Aikido is dat ineens anders.
Met mijn Panasonic SDR-S7 in de aanslag en in de hoek van de dojo kon ik alles overzien en alle examens volgen van die avond. Deze liepen vanaf de 6e Kyu tot aan 1e Dan. Gestart werd met afname van de 6e Kyu. Een vader met zijn zoon traden aan. Na de nodige opgaves waren zij geslaagd. Daarna volgende dan de andere kyu graden. En wat duurt het dan lang voordat Kitty Sempai op moest komen.
Eindelijk was het dan zover. Remco en Kitty Sempai werden naar voren geroepen. Voor Remco werd een Uke uit de aanwezigen gehaald evenals voor Kitty Sempai. Zij kreeg een vrouwelijke Uke van gelijk postuur die zat te wachten op haar Shodan examen. Na twee uitvoeringen hoorde ik Wilko Sensei roepen dat Kitty Sempai om haar voeten moest denken. Ook toen zij haar Uke nogal hard aanpakte waarop Kitty Sempai zich verontschuldigde omdat die nog voor haar Shodan moest, kwam er een opmerking van Wilko Shihan. Ik hield mijn hart vast.
Na het verrichten van de gevraagde technieken kwam het bevrijdende woord:
“GESLAAGD”
Op de terugweg naar Dronten kwam het idee op langs de dojo te rijden en dit mee te delen aan de aanwezigen. Zo gezegd zo gedaan. Het was een pracht te zien hoe iedereen blij was met het behaalde resultaat.
En zo werd het een totaal geslaagde en geweldige avond.
Harrie Sparendam