Vrijdag 3 en zaterdag 4 april 2015 werd er een paasstage gegeven door Wilko Vriesman Sensei
Woensdag 1 april was er een Aikido demonstratie in de Meerpaal gegeven door Kitty Sempai. Aangezien ik niet kon, ’s avonds contact gezocht met Kitty Sempai en gelijk gevraagd of ze meeging naar de paasstage bij Wilko Sensei. Het zou wel een gevlieg worden want ’s middags de stage en ’s avonds de gastles van Wilko Sensei in onze dojo. Maar zoals gebruikelijk laat ook Kitty Sempai deze gelegenheden niet voorbij gaan.
Vrijdag rond 13:00 uur Kitty Sempai opgehaald en naar Amsterdam gereden. Net op tijd aanwezig om de warming up mee te doen. Na de warming up werd er niet stilgestaan bij de normale technieken maar zijn we gelijk doorgaan naar de volgende fase in Aikido. Er waren bijna allemaal hogere banders aanwezig dus er kon doorgestoomd worden. Zoals Wilko Sensei het vertelde klonk het eenvoudig en logisch, maar dat heb ik vaker meegemaakt. De eerste fase is dat je Tai Sabaki leert, gevolgd door de uitgeklede statische technieken hand naar de knie, instappen en andere hand boven elleboog waarna doorstappen of schaatsbeweging uitstappen. In deze stage gingen wij verder met de volgende stap, ofwel de lijn behouden, het scharnierpunt bij jezelf zoeken en daarmee werken.
Kortom, vanuit aanval Gyakuhanmi laat je je hand op hetzelfde punt staan, je stapt in en zet je andere hand tegen je elleboog. Dan draai je je aangevallen hand 180 graden op de lijn en loopt door op de lijn. Eenvoudige uitleg maar je moet erbij zijn om het ook te ervaren. Zo heb je ook een aanval met Shomenugi. Nu verdedig je in Aihanmi met weer de vingers op je elleboog van de arm die verdedigt. Het punt van elleboog-vingers laar je staan en gebruik je als scharnierpunt. De verdedigende hand gaat op de lijn naar beneden met elleboog-vingers als scharnierpunt waarna je je techniek Ikkyo Omote of Ura kunt uitvoeren. En ook nu eenvoudig uitgelegd maar o zo moeilijk in de praktijk te brengen. Dus meedoen en ervaren om te voelen gaat ook hier op.
De hele middag werd zo geoefend tot 16:30 uur om dit fundament eigen te maken. Maar ik wist al dat ik teveel met het hoofd bezig was, te vaak inklonk en daarmee nog vaker moet oefenen om het fundament eigen te maken.
Na de stage op naar Dronten want Wilko Sensei zou de gastles geven die om 19:30 uur aan zou vangen.
Om 19:20 stonden wij klaar in de dojo waar op dat moment nog de samengevoegde judogroepen bezig waren. Een leuke volle ploeg die netjes op tijd stopte om ons de gelegenheid te geven om Aikido te praktiseren. Ik telde 10 Aikido leden waarbij er twee nieuwkomers waren. Vijf waren verhinderd door ziekte of werk maar 10 is een mooi aantal omdat je zo alle ruimte op de Tatami hebt.
Na het voorstellen van Wilko Sensei werd een korte warming up gegeven en ook nu geen basistechnieken maar dezelfde les als wij die middag gehad hadden. Dus voor mij een pracht gelegenheid om het fundament meer eigen te maken. En omdat je met verschillende uke’s werkt voel je ook gelijk waar je goed bezig bent of juist niet. En vooral bij het niet goed bezig zijn schoot ik in het hoofd en begon te praten. Tegen mijzelf maar ook tegen uke hoe hij moest stappen of juist recht moest staan etc. En terecht maakt Wilko Sensei daar een opmerking over. “Harrie, niet babbelen” “Het gaat maar door met dat gebabbel”. Dus geprobeerd mijn mond te houden wat nogal lastig is.
Rond 21:00 uur stopte Wilko Sensei met de les want hij moest de trein halen in Lelystad en ik zou hem wegbrengen. Dus onderweg nog nagepraat natuurlijk en daar nogmaals te horen gekregen wat ik eigenlijk wel weet. Als je praat dan zit je in je hoofd en zakt de techniek niet naar je centrum. Maar erger nog, je brengt ook je Uke aan het denken en daarmee heb je twee hoofden dat chaos heeft en geeft. De zoveelste wijze les die ik mij ter harte neem om zo nog meer Aikido te laten zakken.
Zaterdagochtend vroeg weg want de stage zou om 10:00 uur beginnen. De stage ging op dezelfde techniek verder. Het inslijten van de lijn, scharnierpunten en vooral houding. Rechtop, open en vooral niet inklinken, de vechtmodus loslaten en niet op kracht werken. O zo moeilijk voor mij maar weet ook dat ik nog veel te leren heb. en met een andere wijze les van Wilko Sensei in gedachten (Jij wilt van 0 naar 100) schoot ik niet in de stress. Over stress gesproken, mocht een paar keer Wilko Sensei aanvallen omdat ik gebombardeerd werd als “Stressmanager”. Ofwel, vol aanvallen in Chudan Tsuki en je vuist laten staan. Wilko Sensei kon zo de techniek uitleggen. Maar daarna kwam de opmerking dat je in het gevecht ook niet je vuist laat staan. Dus een echte stoot geven waarbij je je vuist terugtrekt. En na de opmerking “Hij doet het” begreep ik waarom ik stressmanager werd genoemd. De karatebasis zit er nog deels in. Zo moet je niet aanvallen bij een beginnende Aikidoka want die schiet dan in de stress. Maar in de interactieve demo met Wilko Sensei kan het wel en zo kan je een martiale situatie naspelen en zie je gelijk hoe effectief Wilko Sensei is en wij over een jaar of 20, of zoiets. In ieder geval, hoe snel ik ook terugtrok (in de karatewereld denk je alleen aan de terugtrekkende slag om de snelheid en effectiviteit te vergroten), ik was steeds te laat. Een leermoment dat ik er nog lang niet ben en nog een lange weg te gaan heb. Niet alleen als uke maar ook als tori.
En zo was de zaterdag een prachtige stage met alleen maar aandacht voor dit fundament. ’s Middags werd er nog getraind op snelheid waarbij je wel dit fundament moest bewaken. Uke moest je hand aantikken en gelijk weer terugtrekken. Zie dan maar eens het pas geleerde toe te passen. Je reageert te snel, te traag maar nog steeds niet op het juiste moment. Je bouwt de spanning op in je benen om snel te kunnen stappen terwijl het juist vanuit je centrum moet komen. En die keren dat je dacht dat het goed ging kreeg ik te horen dat ik stond te vechten of te buffelen. Gelukkig ging het ook een enkele keer goed zodat je daaruit kunt putten. Maar al met al een geweldige stage gehad. Fijne groepen om mee te werken, een ontspannen sfeer met veel leermomenten. En om de spanning te breken ook de nodige hilarische opmerkingen van Wilko Sensei.
Aan het einde van de ochtendsessie moest iedereen in Seiza zitten en werd Miriam Sempai naar voren geroepen. Zij ontving haar Shodan diploma. En na het afgroeten werd zij door iedereen gefeliciteerd. Zo ook aan het einde van de middagsessie. Toen werd Monique naar voren geroepen om haar Shodan diploma te mogen ontvangen. En ook nu werd zij door iedereen hartelijk gefeliciteerd. Van Miriam krijg ik nog een foto maar hieronder heb je een trotse Monique.
Ik heb nog een groepsfoto gemaakt van de middaggroep. Een deel van de ochtendgroep was al weg maar ook hier was het met 10 leden best aardig werken. Je had ruimte en er was persoonlijke aandacht.
Al met al weer een heerlijk Aikidoweekend gehad.
